Συντάκτης
Πολλές φορές ηθοποιοί περνούν από το πληκτρολόγιο αυτό και μετά χάνονται, μιας και οι πόλεις της δράσης μας είναι διαφορετικές. Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο Χάρης Φλέουρας, τον οποίο είχα παρακολουθήσει πριν χρόνια σε ένα θέατρο πλάι στην θάλασσα, να τραγουδά
Δύσκολο πράγμα να εκφράζεται κανείς γράφοντας. Γράφοντας για ζωές που δεν ζουν πια. Για πλάσματα που έσβησε η φλόγα τους τόσο ξαφνικά, πριν καν προλάβει να απλωθεί και δημιουργικά να αφήσει ως άλλες στάχτες τα απομεινάρια της ύπαρξης τους.
Σκέφτηκα πολύ πριν γράψω. Ακόμη πιο πολύ τώρα που γράφω. Για μια γελοιότητα που βλέπουμε να λαμβάνει χώρα απέναντί μας. Για όλα αυτά που προσπαθούν με ελάχιστο κόπο να μας θυμίσουν το πόσο μικρότεροι των περιστάσεων -οι προσδοκίες πήγαν για ραδίκια και
Μέσα στις μέρες αυτού του καλοκαιριού, δέχθηκα ένα μήνυμα που μου μιλούσε για την περίπτωση του Στάθη Νικολαΐδη. Ένα #βιβλίο για την #Κωνσταντινούπολη, που περιγράφει στιγμές της ζωής σε συνδυασμό με την τοπική κουζίνα. Και αυτό ήταν αρκετό για να αρχίσει αυτή
Ο #Στέφανος_Αλεξιάδης είναι από τα προφίλ που ακολουθώ στο #instagram και χαίρομαι να παρακολουθώ την ροή τους. Ο Στέφανος μίλησε στο #eftalivegr #αποκλειστικά.
Χρόνια τώρα αρνούμαι να σχολιάσω τα όσα συμβαίνουν στις εξετάσεις που είθισται να αλλάζουν τις ζωές των νέων. Όχι γιατί εγώ δεν είμαι νέος πλέον. Ούτε ότι έχω φύγει τόσο μακριά από τον χώρο της παιδείας. Αλλά όλο αυτό μου θυμίζει τους
Όταν πριν κάποια χρόνια βρέθηκα σε μια συντακτική ομάδα, ένας εκ των «συναδέλφων» με είχε συμπαθήσει αρκετά – πράγμα παράξενο – και θέλησε να μου κάνει δώρο ένα βιβλίο της Ζουμπουλάκη.
Πάνε χρόνια που γνώρισα τον Βαγγέλη Γιαννίση. Όπως, συνήθως, συμβαίνει με την περίπτωσή μου, πρώτα γνώρισα την «πένα» του, μετά το πληκτρολόγιό του, μιας και το ‘χω τάμα να τον φιλοξενώ με κάθε νέο του βιβλίο, και στο τέλος τον ίδιο.