Χρόνια τώρα αρνούμαι να σχολιάσω τα όσα συμβαίνουν στις εξετάσεις που είθισται να αλλάζουν τις ζωές των νέων. Όχι γιατί εγώ δεν είμαι νέος πλέον. Ούτε ότι έχω φύγει τόσο μακριά από τον χώρο της παιδείας. Αλλά όλο αυτό μου θυμίζει τους «επικρατείας».
Άνευ χαρτοφυλακίου. Και για να το κάνω πιο ξεκάθαρο, δεν θέλω να εκφέρω άποψη για κάτι στο οποίο δεν συμμετέχω, να αναλωθώ σε μια άσκοπη αντιπολίτευση που δεν θα ωφελήσει κανέναν.
Φέτος τα πράγματα άλλαξαν, ωστόσο, και, ώ του δαίμονα, για κακή τύχη του πονεμένου μας εκπαιδευτικού συστήματος, έπεσα και πάλι στην αρένα. Και, δεν αντέχω να μην πιάσω το πληκτρολόγιο. Να μην σχολιάσω την φρίκη που έζησα σήμερα και να μην αναρωτηθώ φωναχτά «σκέφτεται κανείς λογικά σε αυτό το σύστημα;».
Σε ένα σύστημα που μεθοδευμένα κατακρεουργεί την αξία της λογοτεχνίας, οι μαθητές εξετάζονται σε παράλληλο κείμενο, αδίδαχτο και, φέτος, ποίημα. Ένα ποίημα του Γκάτσου («Τα παιδιά του Σείριου» για όσους έχουν την απορία). Ένα ποίημα πολιτικά χρωματισμένο. Με την ανάγκη της κριτικής ανάγνωσης, της κατανόησης και της χρονικής-ιστορικής αναγωγής. Και, ω θεοί, έρχεται η ερώτηση: «Θα θέλατε να ζείτε σαν τα παιδιά του Σείριου»;
Σε εξετάσεις που η πολιτική τοποθέτηση είναι απαγορευμένη από κάθε άποψη. Σε εξετάσεις που δεν βραβεύεται η αξία της κριτικής συλλογιστικής. Σε εξετάσεις- φωτοτυπία των γραπτών και των οδηγιών, μας ρωτάτε αν θέλουμε να ζήσουμε σαν τα παιδιά του Σείριου; Και αν δεν θέλουμε; Να σας πούμε ότι δεν θέλουμε να κλείσουμε τα μάτια στην κρατική σας αυθαιρεσία και στην καταδυνάστευση της παιδείας; Και άντε και σας το είπαμε εμείς αυτό. Εσείς θα το δεχτείτε;
Ο σουρεαλισμός συνεχίζεται στο θέμα της έκθεσης.
Προπαγάνδα, ψευδείς ειδήσεις, φυλετικές διακρίσεις, απολυταρχισμός και ένα σωρό ακόμη. Και εμείς, οι νέοι, να δώσουμε τις λύσεις στα όσα στραβά γενιές και γενιές πολιτικών έχουν καταφέρει να θέσουν ως πραγματικότητα σε μια χώρα που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να στήνει φιέστες. Ζητάτε από τα θύματα των λαθών σας να σας δώσουν τις λύσεις; Από τους ανθρώπους που έχουν τόση ανάγκη να τους εφοδιάσετε με τα κατάλληλα όπλα για να σταθούν άξιοι ως πολίτες μιας δημοκρατικής χώρας; Ζητάτε να σας πούμε πώς θα καταπολεμήσουμε τα όσα κάνετε ηθελημένα και μεθοδικά; Μήπως θέλετε εμμέσως να σας προετοιμάσουμε για να βελτιώσετε τις πρακτικές σας;
Σήμερα, οι εξεταζόμενοι ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα σκηνικό που θα ζήλευε κι ο ίδιος ο Πιντέρ. Το θέατρο του παραλόγου πήρε σάρκα και οστά, μπροστά στα μάτια μας, γέμισε κακογραμμένες σελίδες με μελάνη και ζήτησε από κάτι λιγότερο από 100.000 υποψηφίους να πολιτικοποιηθούν στην πιο απολιτίκ εξέταση της ζωής τους. Σε μια εξέταση που παρά τα όσα πρέπει, βραβεύει εδώ και δεκαετίες τους καλύτερους παπαγάλους, τα φερέφωνα των πανεπιστημιακών και των βοηθημάτων.
Σε ένα κράτος που με κάθε τρόπο μάχεται τα παιδιά, σήμερα τους ζήτησε να του αποκαλύψουν τους τρόπους με τους οποίους θα καταφέρει να τους πολεμήσει πιο εύκολα. Τους οδήγησε σε ένα τέλμα, στην άκρη του εξεταστικού γκρεμού. Κι αν αγαπητοί μου, εκεί στο υπουργείο παιδείας, θέλετε ντε και καλά να καταπολεμήσετε την προπαγάνδα, τις ψευδείς ειδήσεις και τις φυλετικές διακρίσεις φέρτε τους μαθητές σε επαφή με ουσιαστικές δράσεις. Μην τους πετάτε τις έννοιες αυτές την μέρα που αρχίζει να διαμορφώνεται το μέλλον τους. Κι αφού, τόσο αγαπήσατε τον Γκάτσο, και ανάθεμα αν καταλάβατε τι ζητήσατε από τα παιδιά να σας εξηγήσουν σήμερα, μην εκβιάζετε τους νέους να αφήσουν τον Σείριο, γιατί τότε θα αρχίσουν να «κεντάνε με συνθήματα τους τοίχους».
Τότε κύριοι, δεν θα φταίνε τα παιδιά που άφησαν την αθωότητα τους. Θα φταίτε εσείς που βάλατε τα χέρια σας και βγάλατε τα μάτια σας. (Που μακάρι, μπας και τα πράγματα αρχίσουν να γίνονται καλύτερα)
ΥΓ. Αγαπητά μου παιδιά, συνυποψήφιοι, σήμερα για άλλη μια φορά ήσασταν τα θύματα ενός βίτσιου που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει. Σκοπός είναι να μην το βάλετε κάτω και να θυμάστε ότι ο δικός σας «Σείριος» δεν εξαρτάται από μια σχολική έκθεση. Αξίζετε πολλά περισσότερα!
