«Χθες μια πέτρα εμφανίστηκε στο δρόμο μου. Σκληρή και γκρίζα. Έσκυψα και τη μάζεψα. Η ψυχή μου, σκέφτηκα! Σε λίγο οι άνθρωποι άρχισαν να πετούν απ’ τα σπίτια τους πέτρες πάνω στο φεγγάρι. Το φαντάζεσαι; Πετούσαμε τις ψυχές μας στο φεγγάρι κι εκείνο διαλυόταν. Πετάχτηκαν χιλιάδες άστρα. Καρφώθηκε ένα μέσα στα χέρια μου. Κάθε βράδυ κρατώ σφιχτά εκείνο το ματωμένο αστέρι στη χούφτα μου και ονειρεύομαι πάνω στη δική μου σχεδία. Δεν έχει ούτε μπαλκόνια, ούτε παράθυρα. Μα μια μέρα που θα πάει! Στην πόρτα θα τον περιμένω τον Θεό, να του αλλάξω τα σχέδια.»
Για δεύτερη φορά έχω την μεγάλη τιμή και χαρά να βρίσκομαι στον δρόμο μαζί με τους πραγματικούς αγωνιστές του περιοδικού δρόμου #Σχεδία. Η πρώτη μου εμπειρία φορώντας το κόκκινο γιλέκο, ήταν πριν από μερικά χρόνια. Εκεί γνώρισα τον αξιαγάπητο Λυκούργο. Θαύμασα την υπομονή και την γλυκύτητα αυτού του ανθρώπου να επιβιώσει σ’ έναν κόσμο που προσπερνά εύκολα, σε έναν κόσμο που ξεχνά να μπει στα παπούτσια του άλλου, σε έναν κόσμο που δεν έχει μάθει έστω να μοιράζει χαμόγελα και ευγένεια.
Φέτος, αυτό το Σάββατο 25 Ιουνίου, θα ξαναγίνουμε όλοι μια αγκαλιά και περιμένω με αγωνία να ξαναφορέσω τούτο το υπέροχο γιλέκο της αγάπης!
Μην ξεχνάτε πως η συνεισφορά σας είναι πολλή σημαντική για να συνεχίσει το όμορφο έργο της η Σχεδία, για να συνεχίσουν εκατοντάδες συνάνθρωποι μας να ονειρεύονται και να ζουν αξιοπρεπώς σε μια κοινωνία που δεν τους χαρίστηκε.
Μην ξεχνάτε, επίσης, πως ακόμα κι αν δεν δύναστε να συνεισφέρετε οικονομικώς αγοράζοντας ένα περιοδικό, να φοράτε το πιο γλυκό χαμόγελο σας! Αυτό είναι το σημαντικότερο όλων! Εγώ θα καρφιτσώσω το χαμόγελό μου στο γιλέκο μου και θα σας περιμένω αυτό το Σάββατο 25 Ιουνίου και ώρα 12, Καρόλου Ντηλ με Τσιμισκή.
Μην ξεχνάτε, να αγαπάτε και να νοιάζεστε, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη λύτρωση από αυτό!
Γράφει η Εφτάψυχη,
Χαρά Χρυσάφη, Συγγραφέας
