Οι υποθέσεις βίαιων και παράνομων προωθήσεων ή επαναπροωθήσεων μεταναστών και προσφύγων – τα γνωστά πλέον #pushbacks – στα σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας είναι μια τακτική απάνθρωπη που υιοθέτησε από την…Ουγγαρία η Ελλάδα… Καταγγελία στο #eftalivegr.
Οι επαναπροωθήσεις, απαγορεύονται βάσει ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου και έχουν καταγραφεί από τις τουρκικές αρχές, το 24μηνο μεταξύ Νοεμβρίου 2018 και 2020 παρανόμως από την Ελλάδα προς την Τουρκία συνολικά περισσότερες από 80.000 μετανάστες. Οι περισσότεροι εξ αυτών ήταν Πακιστανοί, Αφγανοί, Σομαλοί, Μαροκινοί, Μπαγκλαντεσιανοί, Αλγερινοί αλλά και περίπου 8.500 Σύροι.
Στην Ελλάδα, που αρνείται τις κατηγορίες, το 2020, το φαινόμενο είδε το φως της δημοσιότητας, κυρίως μετά από καταγγελίες και αποκαλύψεις οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στο προσφυγικό στη χώρα μας. Τα μέχρι τώρα περιστατικά απαντώνται στη νησιωτική Ελλάδα με επαναπροωθήσεις που αφορούν σε βάρκες που προσπαθούν να περάσουν από τα τουρκικά παράλια στα νησιά της Ελλάδος. Πρωταγωνιστές των βίαιων επαναπροωθήσεων σε εκείνα τα περιστατικά είναι κυρίως δυνάμεις του Ελληνικού λιμενικού και της Frontex. Μερικές περιπτώσεις ενέχουν περιστατικά ξυλοδαρμού και βίαιων συμπεριφορών από πλευράς των αστυνομικών και λιμενικών δυνάμεων ενώ σε άλλες περιπτώσεις η “διαφωνία” λήγει ήρεμα και αποκόπτεται η προσπάθεια εισόδου παράτυπων μεταναστών στο ελληνικό έδαφος.
Η καταγγελία όμως που έφτασε στο #eftalivegr, αφορά σε βίαιη επαναπροώθηση από ξηράς. Ο 27χρονος Ζ. μαροκινής καταγωγής, μας καταθέτει μέσα από ηχητικά μηνύματα που στέλνει στο portal, ενώ βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη, όπου και κατέληξε κάτω από άγνωστες συνθήκες. Φίλοι του και η κοπέλα του, είχαν χάσει τα ίχνη του τέσσερις ολόκληρες μέρες, από το μεσημέρι της Δευτέρας 19 Απριλίου οπότε και συνελήφθη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Από εκείνη την ώρα, μέχρι και το πρωί της Πέμπτης 22 Απριλίου που πλέον μαθαίνουν νέα του πως βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη ξυλοδαρμένος, παγωμένος και χωρίς χρήματα, ταυτότητα και κινητό πάνω του, έχουν περάσει 4ολόκληρα 24ωρα απόλυτης σιωπής και αγωνίας…
Πως ξεκίνησαν όλα και από Θεσσαλονίκη βρέθηκε 4 μέρες μετά Κωνσταντινούπολη…
Όλα ξεκίνησαν το μεσημέρι της περασμένης Δευτέρας 19 Απριλίου, οπότε και δέχθηκε αιφνιδιαστικό έλεγχο στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης από ομάδα περιπολίας αστυνομικών. Είχε βγει για μια βόλτα – όπως αναφέρει ο ίδιος – με το σκυλί του, όταν τον πλησίασαν αστυνομικοί για τυπικό έλεγχο άδειας παραμονής. Τους ενημέρωσε πως είχε ληγμένη άδεια παραμονής από τη Γερμανία και ότι τα υπόλοιπα επίσημα έγγραφά του βρίσκονταν στο σπίτι του, που δεν απείχε πολύ από το σημείο του ελέγχου. Χωρίς να δεχθούν άλλη συζήτηση, οι αστυνομικοί, στη μέση της Αριστοτέλους, του φόρεσαν χειροπέδες και τον οδήγησαν στο πλησιέστερο Αστυνομικό Τμήμα. Εκεί κι ενώ ενημερώθηκαν πως ήταν σε διαδικασία να προγραμματίσει ένα ραντεβού με την Υπηρεσία Ασύλου για να αιτηθεί ακρόασης και έγκρισης νέου εγγράφου, του έσκισαν το έγγραφο της οικειοθελούς αποχώρησης από τη χώρα που του επέτρεπε την παραμονή στην Ελλάδα για ένα μήνα, λέγοντας, σύμφωνα με τη μαρτυρία του, πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία, καθώς η άδεια παραμονής του από τη Γερμανία είχε λήξει.
“Στην Αριστοτέλους , μου έβαλαν χειροπέδες και με πήγαν στο τμήμα. (περίπου στις12:00μμ την Δευτέρα 19/04/21).”
Οι αστυνομικοί, σύμφωνα με την αναφορά του, δεν του επέτρεψαν μάλιστα να μεταβεί ο ίδιος ή ακόμη και οι συγκάτοικοί του να του φέρουν τα υπόλοιπα έγγραφα ώστε να αφεθεί ελεύθερος. Αν κι αποτελεί αναφαίρετο ανθρωπιστικό δικαίωμα σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία για τους Αιτούντες Ασύλου, να παραβρίσκονται νομική υποστήριξη κι ένας διερμηνέας που παραχωρούνται δωρεάν από Οργανώσεις, αυτό το δικαίωμα δεν του αναγνωρίστηκε ποτέ. Ο Ζ. αναφέρει πως από τις 12:00μμ -οπότε και συνελήφθη – μέχρι τις 10μμ το βράδυ της ίδιας μέρας, παρέμεινε υπό κράτηση στο Αστυνομικό Τμήμα, χωρίς να του δοθεί φαγητό, χωρίς κάποια παρεχόμενη υπηρεσία κι απλώς ανέμενε…το άγνωστο. Στην ίδια αίθουσα παραμονής, βρίσκονταν σύμφωνα με τον ίδιο, κι άλλοι Μαροκινοί. Κάποια στιγμή, οι αστυνομικοί τον ενημέρωσαν πως επειδή δεν έχει τα απαραίτητα έγγραφα, έπρεπε να τον μεταφέρουν σε άλλο σημείο, όπως κι έγινε.
“Οι προθέσεις τους, ήταν από την αρχή να διώξουν κόσμο από την χώρα”, αναφέρει ο ίδιος με τρεμάμενη φωνή σε ηχητικό μήνυμα που το #eftalivegr διαθέτει στην κατοχή του. Ο Ζ. συνεχίζει να αφηγείται όλη την ιστορία του, από την Κωνσταντινούπολη στην οποία μεταφέρθηκε βιαίως.
“Οι αστυνομικοί μας πήραν και μας πήγαν σε Αστυνομικό Τμήμα της κάπου εκεί στην Ανατολική Θεσσαλονίκη. Εκεί διανυκτέρευσα μέχρι που ζήτησα φαγητό στις 2 τα ξημερώματα. Μέχρι εκείνη την ώρα ήμουν νηστικός.”
Εντύπωση, δε, προκαλεί το γεγονός πως στη μαρτυρία του, αναφέρει ότι οι αστυνομικοί μετέφεραν τους κρατούμενους το επόμενο πρωί της Τρίτης 20 Απριλίου, περίπου στις 10το πρωί σε ένα νοσοκομείο της πόλης για να υποβληθούν σε τεστ για τον κορονοϊό. Το δικό του βγήκε αρνητικό. “Τότε ήταν που κατάλαβα ότι κάτι θα συμβεί, ότι θα με πάνε σε κάποιο camp γιατί ακούγεται λογικό, για ποιο λόγο να μου κάνουν τεστ αλλιώς; Με πήγαν σε μια άλλη φυλακή (κρατητήριο) με ένα γκρουπ. Μετά σε ένα άλλο σταθμό για αποτυπώματα και φωτογραφίες και εκεί ήταν σαν αποφάσισαν ότι αυτός ο άνθρωπος δεν πρέπει να μείνει άλλο στην Ελλάδα.”
Ακολούθησαν τα δακτυλικά αποτυπώματα, ένα χαρτζιλίκι 5 ευρώ και 78 λεπτά, όπως αναφέρει, ενώ το “άγνωστο” συνεχίστηκε μέχρι τις 10 το πρωί. Με τα χρήματα αγόρασε κι έφαγε ένα σουβλάκι ενώ πήρε και τσιγάρα για των οποίων το ποσό μοιράστηκαν τα έξοδα με τους υπόλοιπους Μαροκινούς.
“Η αστυνομία ξαναήρθε περίπου στις 11 το βράδυ της Τρίτης 20 Απριλίου. Στον ίδιο χώρο, ήμουν με κάποιους Αφγανούς και Πακιστανούς. Μας μάζεψαν και μας πήγαν σε ένα άλλο τμήμα όπου είναι κάπου στα βουνά-έξω από την Θεσσαλονίκη. Αυτό ήταν την Τρίτη 20 Απριλίου το απόγευμα. Εκεί ήμουν μέσα σε ένα τετραγωνικό μέτρο, δεν ήταν καν φυλακή, δεν πήγα καν τουαλέτα, δεν γνώριζα καν τι σκέφτονταν, ήταν πολύ περίεργοι…” ακούμε σε ένα ακόμη ηχητικό του μήνυμα στα γερμανικά, καθώς ο Ζ. είναι ένας μετανάστης που ερχόμενος από Γερμανία, με σπουδαστική βίζα στην κατοχή του, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως δεν είναι ένας τυχαίος νέος…
Μας αποκαλούσαν «αααΜαροκινάκι», «αλί μπαμπά»
Το βράδυ της ίδιας μέρας, Τρίτη 20 Απριλίου, στις 11, όπως αναφέρει ο ίδιος, τους μεταφέρουν σε ένα άλλο σημείο, άγνωστο που ακριβώς και από εκεί την επόμενη ημέρα, Τετάρτη 21 Απριλίου, τους δίνουν φαγητό. “Εγώ δεν έφαγα τίποτα ,δεν ήθελα να φάω. Την Τετάρτη 21 Απριλίου, ήταν όπου έγιναν όλα… Από τις 11 το πρωί, μέχρι τις 12 το μεσημέρι… Μας αποκαλούσαν «ααα Μαροκινάκι», «αλί μπαμπά». Μας βάλαν σε ένα αυτοκίνητο χωρίς παράθυρα. Να μην βλέπουμε έξω που βρισκόμαστε και που μας πάνε… Ήμασταν 4 άτομα συνολικά, μαζί με εμάς και 2 κοπέλες από Συρία που συνέχεια έκλαιγαν.”
Τα ηχητικά μηνύματα έρχονται βροχή το ένα μετά το άλλο κι εμείς παγωμένοι πλέον με τη θηριωδία που ακούμε πως έχει ασκηθεί από Ελληνικής πλευράς, αναρωτιόμαστε αν έστω κάποια από αυτές τις μεθόδους είναι εις γνώση του Υπουργού Μεταναστευτικής πολιτικής κου. Μηταράκη… Αν έστω, κάτι από αυτά τα “εγκλήματα” τα γνωρίζει ο Πρωθυπουργός της χώρας, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο απλός πολίτης που φανατίζεται από έναν άκρατο εθνικισμό και υπερηφανεύεται για την αντιμεταναστευτική πολιτική που ασκείται στη χώρα…
Το όχημα για τα πρόβατα, το “παιδομάζωμα” στο δρόμο και ο ξυλοδαρμός…
“Πήγαμε περίπου 2 ώρες με το αυτοκίνητο όπου βρήκαμε ένα άλλο γκρουπ. Εκεί μας έβαλαν σε ένα πολύ μεγάλο όχημα για πρόβατα – δεν έχω ιδέα, μας έβαλαν μέσα και ήμασταν 40 άτομα. Μας άλλαζαν από μέρος σε μέρος… Αλλά κάποια στιγμή όταν μας μετέφεραν από το αυτοκίνητο σε ένα φορτηγό, ένας αστυνομικός είπε «ααα αυτός ο Μαροκινός χάλασε κάτι». Δεν είχα χαλάσει τίποτα. Τότε, με έσπρωξε, με έβγαλε από το αυτοκίνητο και με πήγε σε ένα άλλο λέγοντάς μου “γιατί το έκανες αυτό;”
Με χτύπησε λέγοντας “μαλάκας” και κάποιοι άλλοι στρατιωτικοί με βάρεσαν με ένα ξύλο στην πλάτη στον κώλο και μου είπαν “μπες μέσα, μαλακισμένο”.
Ο Ζ. μπήκε μέσα στο βαν ξανά, χωρίς να έχει ιδέα τι θα ακολουθούσε… “Έτρεμα. Στο φορτηγό υπήρχαν άτομα από διάφορες αναπτυσσόμενες χώρες, ήταν ένα μιξ. Στις 8 με 9το βράδυ, ήμασταν Αλεξανδρούπολη. Μέχρι να φτάσουμε εκεί, βρισκόμασταν στο φορτηγό πάρα πολλές ώρες γιατί σταματούσαν, μάζευαν άτομα από την μια πόλη στην άλλη.” Οι τακτικές του… “παιδομαζώματος” είναι πάγιες σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως μαθαίνουμε μιλώντας με εκπροσώπους ΜΚΟ που εργάζονται στη νομική συμπαράσταση. Συγκεντρώνουν καθοδόν όσους κι όσες έχουν συλληφθεί από διάφορες περιοχές και πόλεις που διασχίζει το εκάστοτε βανάκι που θα ανεβάσει τους μετανάστες στα σύνορα κι από εκεί θα τους περάσει με βάρκα στην αντίπερα τουρκική όχθη. Οι αστυνομικές δυνάμεις, έχουν πάγια τακτική – ίσως και εντολή – να συμπεριφέρονται στους συλληφθέντες με τέτοια μέθοδο ώστε να καταστείλουν κάθε μορφή αντίδρασης αλλά και να τρομοκρατήσουν τους ανυπεράσπιστους μετανάστες.
“Όλη μέρα δεν ήπια νερό, τίποτα. Στο τελευταίο αυτοκίνητο που ήταν περίπου 12 τ.μ. και ήμασταν 50 άτομα, δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Την Τετάρτη πλέον 21 Απριλίου, μας αφήσαν στο έδαφος, γονατίσαμε… Τελευταίο σημείο που ήταν πολύ άσχημο, ήμασταν οι 50 σε αυτόν τον χώρο των 12τμ χωρίς αέρα, τίποτα. Παραδόξως μας άνοιξαν λίγο την πόρτα και μείναμε εκεί για 2 ώρες και μας είπαν «κανείς δεν βγαίνει έξω».”
«μεταφέρετέ τους από τους ποτάμι ζωντανούς ή νεκρούς, είναι το ίδιο»
Η φρίκη και οι τακτικές καταστολής, συνεχίστηκαν όπως κατέγραψε στα ηχητικά του μηνύματα… Τους έβγαλαν έξω από το βαν, τους παράταξαν ανά τριάδες και τους οδήγησαν στο ποτάμι… “…εκεί ετοίμασαν βάρκες τύπου zodiac, που χωράνε 11 άτομα. Ήμασταν πολλοί. Εκεί έβαζαν 11αδες στις βάρκες και μας πήγαιναν μέχρι τα σύνορα της Τουρκίας. Μέχρι τα σύνορα και μετά έρχονταν πίσω η βάρκα. Ήταν δυο στρατιώτες και 2 Σύριοι επίσης που μετέφεραν τα άτομα. Ήμασταν οι τελευταίοι Μαροκινοί και οι στρατιώτες είπαν «αυτοί οι Σύριοι θα σας μεταφέρουν», «μεταφέρετέ τους από τους ποτάμι ζωντανούς ή νεκρούς, είναι το ίδιο».”
Ευτυχώς οι Σύριοι που τους μετέφεραν, ήταν αρκετά “ανθρώπινοι” όπως αναφέρει ο Ζ., λόγω κοινής αραβικής καταγωγής.
“Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς που με χτυπήσανε, όχι λάθος, μπορώ να θυμηθώ αλλά τώρα το πού με χτύπησαν πολύ δεν χρειάζεται να το θυμάμαι…”
Και έπειτα, έφτασε στην Τουρκία, μαζί με τους υπόλοιπους μέσα στις βάρκες, “χωρίς παπούτσια, είχαν πάρει τα παπούτσια, το τζάκετ, μας είχαν πάρει τα πάντα, ήμουν με ένα t-shirt και μια μπλε ζακέτα. Στην Τουρκία περπατήσαμε περίπου 3χλμ στο κρύο. Ήταν χάλια. Εκεί πέρα βρήκαμε ένα βενζινάδικο όπου κανονικά θα έπρεπε να είχα λεφτά για να μπορέσω να πάω μέχρι την Κωνσταντινούπολη που είναι περίπου 5 ώρες. Δεν είχα καθόλου λεφτά και ένας Μαροκινός είπε «θα πληρώσω εγώ για εσένα και θα πληρώσει και ο συγκάτοικος μου μόλις φτάσουμε» και τώρα πρέπει να του δώσω πίσω τα χρήματα.”
Από εκείνη την ώρα, ο Ζ. είναι μαζί με τον συγκεκριμένο Μαροκινό και οι φίλοι του στην Θεσσαλονίκη, συγκεντρώνουν χρήματα για να του μεταφέρουν με έμβασμα. Παράλληλα έχει ξεκινήσει ένας αγώνας δημοσιοποίησης της θηριωδίας και επίσημα μια καταγγελία στο Υπουργείο για τις απάνθρωπες συνθήκες, τις τακτικές εκμηδενισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τον κίνδυνο ζωής που διατρέχουν χιλιάδες αντίστοιχοι Ζ. στην Ελλάδα με εντολές άνωθεν ή μη…
Σημασία για εμάς έχει να μάθει ο κόσμος τι πραγματικά συμβαίνει όταν μιλάμε για τις βίαιες επαναπροωθήσεις, και κυρίως τι κρύβεται πίσω από τη μεταναστευτική ατζέντα της χώρας μας, είτε γίνονται με την ανοχή ή όχι της Ελληνικής Κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η μαρτυρία θα μεταφραστεί και θα σταλεί και στην Επίτροπο Μεταναστευτικής πολιτικής Ίλβα Γιόχανσον που σε πρόσφατες δηλώσεις της σε επίσκεψη στο Καρά Τεπέ, δήλωσε πως όλα βαίνουν καλώς…
[…] #Pushback – Τον συνέλαβαν Αριστοτέλους και ξύπνησε γυμνός … […]
[…] #Pushback – Τον συνέλαβαν Αριστοτέλους και ξύπνησε γυμνός … […]
[…] #Pushback – Τον συνέλαβαν Αριστοτέλους και ξύπνησε γυμνός … […]
[…] #Pushback – Τον συνέλαβαν Αριστοτέλους και ξύπνησε γυμνός … […]