Αφελείς θα έπρεπε να ήταν στην #κυβέρνηση αν είχαν πιστέψει ότι η διεθνώς πρωτότυπη ίδρυση και εγκατάσταση εντός των #ΑΕΙ πανεπιστημιακής αστυνομίας θα γινόταν αποδεκτή μετά βαΐων και κλάδων από τις φοιτήτριες και τους φοιτητές. Αφού όπως κάθε γονιός το ξέρει καλά, ο καλύτερος τρόπος για να χάσει δια παντός το παιδί του είναι να επιχειρήσει να του επιβάλει την άποψή του με τη βία.
Και μια κυβέρνηση που απέδειξε ότι αν κάτι κάνει καλά, αυτό είναι οι… δουλειές με οικονομικά συμφέροντα, μόνον αφελής δεν είναι.
Γνώριζαν δηλαδή πολύ καλά εξ αρχής ότι η αυταρχική πολιτική της πανεπιστημιακής αστυνομίας θα είχε δύο ευεργετικά για τα πολιτικά τους σχέδια αποτελέσματα.
Πρώτα θα ικανοποιούσε, με το δόγμα του νόμου και της τάξης, το συντηρητικό και ακροδεξιό τους ακροατήριο.
Και δεύτερο θα παρέλυε τα πανεπιστήμια, τα οποία θα κατέρρεαν κάτω από το βάρος των αντιδράσεων της φοιτητικής, αλλά και της πανεπιστημιακής γενικότερα κοινότητας.
Και αυτό, πράγματι, συνέβη.
Είναι η πρώτη χρονιά που τα πανεπιστήμια ανοίγουν κάτω από τόσο δυσμενείς συνθήκες. Εν μέσω γενικότερης κρίσης στη χώρα, οικονομικής, ενεργειακής αλλά και κρίσης Δημοκρατίας, η αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια έχει παραλύσει κάθε ακαδημαϊκή δραστηριότητα και έχει καταλύσει κάθε ομαλή λειτουργία.
Το ΑΠΘ είναι ίσως το πιο εξέχον παράδειγμα διάλυσης από όλα τα υπόλοιπα πανεπιστήμια.
Πρώτα γιατί στο ΑΠΘ, εκτός από την πανεπιστημιακή αστυνομία που πρόσφατα έκανε δειλά το ντεμπούτο της με την υποστήριξη διμοιριών ΜΑΤ, εδώ και 9 μήνες έχουν εγκατασταθεί μόνιμα διμοιρίες των ΜΑΤ εντός της πανεπιστημιούπολης, με πρόσχημα τη φύλαξη της κατασκευής μιας βιβλιοθήκης που όμως εδώ και μήνες έχει σταματήσει να κατασκευάζεται.
Δεύτερον γιατί στο ΑΠΘ λίγες μέρες πριν συνέβη το αδιανόητο, η αστυνομία να διακόψει βίαια, με ρίψη δακρυγόνων, μουσική συναυλία του δημοφιλούς Θανάση Παπακωνσταντίνου, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή περισσότερων των 5.000 φοιτητών και φοιτητριών που γλύτωσαν σαν από θαύμα από τον πανικό και το ποδοπάτημα που ακολούθησε.
Τρίτον γιατί ο πρύτανης του ΑΠΘ, σε εντεταλμένη κομματική λειτουργία διατελών, έχει παραδώσει τη διοίκηση του ιδρύματος στα χέρια των αστυνομικών δυνάμεων. Σε αυτή τη βίαιη καταστολή μιας ειρηνικής συναυλίας στα γρασίδια της Φιλοσοφικής Σχολής έλαμψε με την απουσία του.
Δεν παρουσιάστηκε ποτέ για να αντιδράσει και να διαμαρτυρηθεί για τη διατάραξη της ομαλής ζωής στην πανεπιστημιούπολη, δεν ανέλαβε καμία ευθύνη για το χάος που δημιουργήθηκε και για τον κίνδυνο στον οποίο τέθηκε η ασφάλεια και η ζωή 5.000 φοιτητριών και φοιτητών του και δεν ανέλαβε καμία υποχρέωση για τη διασφάλιση της αποκατάστασης της ομαλότητας στο ίδρυμα ενόψει της έναρξης των μαθημάτων, όπως το αξίωμά του και ο νόμος επιβάλλουν.
Με συνέπεια ένα περιστατικό απρόκλητης βίας στο οποίο κινδύνεψαν περισσότεροι από 5.000 φοιτήτριες και φοιτητές να έχει περάσει στα ψιλά, σαν να μην έχει συμβεί. Κανένα πανεπιστημιακό όργανο, Σύγκλητος, Συνέλευση Σχολής ή Τμήματος δεν μίλησε γι’ αυτό, δεν διαμαρτυρήθηκε, ούτε καν ασχολήθηκε μαζί του.
Επιπλέον, δεκάδες καθημερινά επεισόδια με αστυνομικούς που, ως μη οφείλουν, διενεργούν ελέγχους για ταυτότητες κλπ σε φοιτητές και φοιτήτριες που προσέρχονται στις εξετάσεις, λαμβάνουν χώρα χωρίς να αντιδρά κανείς επίσημα από πλευράς πανεπιστημιακής διοίκησης σε αυτή την ανεπίτρεπτη, όσο και πρωτοφανή κατάσταση αστυνομοκρατίας.
Ο μόνος θεσμός που θα μπορούσε να έχει αντιδράσει γιατί δεν ελέγχεται από τις πρυτανικές αρχές, ο Ενιαίος Σύλλογος Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού, (ΕΣΔΕΠ), κατά… τραγική σύμπτωση, την ώρα που συμβαίνει αυτή η έκρηξη της αστυνομικής βίας και η έξαρση της διοικητικής ανωμαλίας, υφίσταται μια πρωτοφανή στα ιστορικά του διάσπαση στους κόλπους του Διοικητικού του Συμβουλίου. Μια διάσπαση που υλοποιήθηκε με πρωτοβουλία δύο συγκεκριμένων παρατάξεων που συνεχίζουν να συνομιλούν με τον πρύτανη σαν να μην έχει συμβεί τίποτε.
Η διάσπαση προφανώς έχει αποδυναμώσει τον Σύλλογο και έχει απονευρώσει τη δράση του. Η διασπαστική πρωτοβουλία τους ονομάστηκε «παραΕΣΔΕΠ», από τα μέλη του Συλλόγου που παρέμειναν στη διοίκηση, ενώ η όλη κατάσταση όπως διαμορφώθηκε στον Ηλεκτρονικό Διάλογο των καθηγητών έχει αποκτήσει τον κωδικό «Διαίρει και βασίλευε».
Αποτέλεσμα της διαλυτικής για την ομαλή λειτουργία του ΑΠΘ αστυνομοκρατίας, είναι η προσέλευση και η συμμετοχή στις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου να είναι αισθητά μειωμένη. Μια και όλα αυτά έχουν ως τελικό αποτέλεσμα οι φοιτήτριες και οι φοιτητές να μην αισθάνονται το πανεπιστήμιο ως φιλικό και ασφαλή τόπο.
Δεν είναι η αστυνομοκρατία όμως το μόνο διαλυτικό στοιχείο στην πανεπιστημιακή ζωή.
Η θεσμοθέτηση της Εθνικής Βάσης Εισαγωγής, που εφαρμόζεται ήδη για δεύτερη χρονιά, έχει συρρικνώσει δραστικά τα πανεπιστήμια, καθώς έχει δημιουργήσει φραγμό στην πρόσβαση σε αυτά χιλιάδων υποψηφίων. Με συνέπεια χρήσιμες σχολές να μένουν με ελάχιστους ή και χωρίς καθόλου φοιτητές και φοιτήτριες και να κλείνουν.
Με τα ιδιωτικά κολέγια όμως, των οποίων τα πτυχία η υπουργός Κεραμέως έχει αναγνωρίσει χωρίς αξιολόγηση και χωρίς κριτήρια ως ισότιμα των πιστοποιημένων και αξιολογημένων δημόσιων πανεπιστημίων, να εγγράφουν τους χιλιάδες αποκλεισμένους από τα πανεπιστήμια, που έχουν να πληρώσουν δίδακτρα.
Καθώς τα ιδιωτικά κολέγια, στα οποία η πρόσβαση γίνεται χωρίς εισαγωγικές εξετάσεις, αυτονοήτως εξαιρέθηκαν από την πολιτική της Εθνικής Βάσης Εισαγωγής. Η μόνη προϋπόθεση για την εγγραφή σε αυτά είναι η δυνατότητα πληρωμής των διδάκτρων…
Το κερασάκι στην τούρτα της διάλυσης των πανεπιστημίων ως δημόσιων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων που υπηρετούν την παραγωγή και τη μετάδοση της επιστημονικής γνώσης προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας, ήταν ο νέος νόμος για τη λειτουργία τους. Που καταργεί κάθε δημοκρατική και αντιπροσωπευτική μορφή αυτοδιοίκησης στα πανεπιστήμια και καταλύει κάθε ίχνος αυτοδιοικούμενης ακαδημαϊκής ζωής, μετατρέποντας τα δημόσια ακαδημαϊκά ιδρύματα σε επιχειρηματικές μονάδες.
Εν μέσω αυτής της ιδιόμορφης κατάστασης, όπου από το πανεπιστήμιο της γνώσης περνάμε πια επισήμως και με τη σφραγίδα της κυβέρνησης στο πανεπιστήμιο της αγοράς, η υπουργός Παιδείας φέρνει 40 κορυφαία αμερικανικά πανεπιστήμια στην καθ’ ημάς ανατολή, προκειμένου να προχωρήσουν σε συνεργασίες με τα δικά μας ΑΕΙ.
Μόνο που κάποιος πρέπει να την ενημερώσει ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια, που βρίσκονται ψηλά στις διεθνείς αξιολογήσεις, έχουν ήδη εδώ και χρόνια ακαδημαϊκές συνεργασίες με τα περισσότερα εκ των πανεπιστημίων που η ταξική πολιτική του «Bon pour l’ orient” της κυβέρνησης Μητσοτάκη φέρνει δήθεν για να μας συστήσει.
Στην εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης γίνεται κατ’ εξοχήν πράξη ότι πίσω από κάθε πρωτοβουλία της βρίσκονται κάποια οικονομικά συμφέροντα που ευνοούνται. Ακόμη και σε βάρος της λειτουργίας κορυφαίων θεσμών της ελληνικής Δημοκρατίας, που διαλύονται χάριν ιδιωτικών συμφερόντων.
Καθηγητής Γιάννης Α. Μυλόπουλος
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Email: mylop@auth.gr
Professor Yannis A. Mylopoulos
Aristotle University of Thessaloniki
Email: mylop@auth.gr
