Σε τρία χρόνια χάθηκαν 2.118 παιδιά στην Ελλάδα – Έρευνα του διεθνούς δικτύου δημοσιογράφων Lost in Europe
Τουλάχιστον 18.292 ασυνόδευτοι ανήλικοι μετανάστες, αιτούντες άσυλο ή πρόσφυγες έχουν χαθεί στην Ευρώπη μεταξύ του 2018 – 2020. Στο συμπέρασμα αυτό έφτασε το διεθνές δίκτυο δημοσιογράφων Lost in Europe έπειτα από έρευνα δεδομένων που διεξήγαγε και δημοσιεύει σε οκτώ χώρες.
Η έρευνα διεξήχθη υπό την ευθύνη της δημοσιογράφου δεδομένων Αντριάνας Χομόλοβα, η οποία αναζήτησε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες από τον Οκτώβριο του 2020 σχετικά με τις εξαφανίσεις ασυνόδευτων ανηλίκων σε 27 κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι οποίες στη συνέχεια αναλύθηκαν από ομάδα 20 εμπειρογνωμόνων, επιστημόνων και υπαλλήλων ΜΚΟ, με επικεφαλής το δίκτυο του Lost in Europe. Τα αριθμητικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν αντλήθηκαν από την πιο πρόσφατη έκθεση του European Migration Network (EMN) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2020), τη Eurostat και από τις απαντήσεις που έλαβε το Lost in Europe έπειτα από αλληλογραφία και σχετικά αιτήματα προς τις αρχές / υπηρεσίες της κάθε χώρας.
Οι δύο χώρες που, σύμφωνα με την έρευνα, καταγράφουν τους μεγαλύτερους αριθμούς (συνολικά για την περίοδο 2018 – 2020) εξαφανισμένων ασυνόδευτων ανηλίκων είναι η Ιταλία (5.775) και το Βέλγιο (2.642). Ακολουθεί η χώρα μας (2.118), η Ισπανία (1.889 μέχρι το 2019) και η Σλοβενία (1.736). Στην ίδια κλίμακα τοποθετούνται Ολλανδία (1.007) και Γερμανία (724), ενώ στις χώρες με τις μικρότερες καταγραφές είναι η Σουηδία (448), η Πολωνία (62), η Νορβηγία (45), η Φιλανδία (14), η Κύπρος (1), η Πορτογαλία (13), η Μολδαβία (2) κ.λπ. (βλέπε σχετικό χάρτη). Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, οι δέκα χώρες καταγωγής με τις περισσότερες καταγεγραμμένες εξαφανίσεις ασυνόδευτων ανηλίκων (κατά σειρά), σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι: Μαρόκο, Αλγερία, Ερυθραία, Γουινέα, Αφγανιστάν, Τυνησία, Μάλι, Ακτή Ελεφαντοστού, Σομαλία και Αίγυπτος.
Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί πως μικρές καταγραφές δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μια χώρα τα πάει καλύτερα.
Η έρευνα του Lost in Europe διαπίστωσε την έλλειψη καλών και συγκρίσιμων δεδομένων, γεγονός που καθιστά δύσκολη την έρευνα και καταγραφή του ίδιου του φαινομένου και, φυσικά, δυσκολεύει την αναγνώριση το προβλήματος από ορισμένες χώρες.
Διαβάστε όλα τα συμπεράσματα της έρευνας στο #echaritygr ΕΔΩ
