Τη διακοπή λειτουργίας των εσωτερικών πτήσεων ανάμεσα σε προορισμούς που συνδέονται με άμεση σιδηροδρομική διαδρομή διάρκειας λιγότερων από δυόμιση ωρών αποφάσισε το γαλλικό κοινοβούλιο
με στόχο τη δραστική μείωση των εκπομπών αερίων ρύπων.
Η πρόταση που υιοθετήθηκε αποτελεί αποδυναμωμένη εκδοχή της αρχικής πρότασης της γαλλικής Σύμβασης των Πολιτών για το Κλίμα, μιας αντιπροσωπευτικής συνέλευσης που αποτελείται από 150 τυχαία επιλεγμένους πολίτες, η οποία ενέκρινε συνολικά 149 προτάσεις. Η πρόταση της Σύμβασης για το ζήτημα των αεροπορικών ταξιδιών, ήταν η διακοπή λειτουργίας όλων των εσωτερικών πτήσεων για τις οποίες υπάρχει εναλλακτική σιδηροδρομικής διαδρομής διάρκειας λιγότερων από τεσσάρων ωρών.
Η αποδυναμωμένη εκδοχή της πρότασης που κατατέθηκε εν τέλει στο κοινοβούλιο προέκυψε έπειτα από αντιδράσεις της KLM-Air France, και θα σημάνει τη διακοπή των αεροπορικών συνδέσεων από το αεροδρόμιο Orly, νοτίως του Παρισιού, προς προορισμούς όπως η Ναντ και το Μπορντώ — αντίστοιχες πτήσεις όμως από το αεροδρόμιο Σαρλ Ντε Γκωλ/Ρουασί, βόρεια της πρωτεύουσας, θα συνεχιστούν.
Η επιλογή της αποδυνάμωσης της πρότασης συνάντησε αντιδράσεις από την Αριστερά, με βουλευτές της «Ανυπότακτης Γαλλίας» του Ζαν-Λυκ Μελανσόν να αποκαλούν το νομοσχέδιο «κενό περιεχομένου», ενώ και η ένωση καταναλωτών UFC-Que Choisir είχε καλέσει τους βουλευτές να διατηρήσουν το όριο των τεσσάρων ωρών και να διασφαλίσουν πως η κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων SNCF δεν θα εκμεταλλευτεί τον νόμο για να αυξήσει τεχνητά τις τιμές των εισιτηρίων.
Σύμφωνα με την UFC-Que Choisir, η διακοπή στο όριο των τεσσάρων ωρών θα είχε «πραγματικό αντίκτυπο» στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα χωρίς σημαντικές αρνητικές επιδράσεις στις τιμές των εισιτηρίων και τον χρόνο ταξιδιού.
«Κατά μέσο όρο, το αεροπλάνο εκπέμπει 77 φορές περισσότερο CO2 ανά επιβάτη από το τραίνο σε αυτές τις διαδρομές, αν και το τραίνο είναι φτηνότερο και ο χαμένος χρόνος περιορίζεται σε 40 λεπτά», ήταν η δήλωση της ένωσης καταναλωτών. «Η μελέτη μας δείχνει πως (…) η επιλογή της κυβέρνησης στην πραγματικότητα στοχεύει να αδειάσει το μέτρο από το περιεχόμενό του».
Ακόμα κι αυτό το «νερωμένο» μέτρο, θα ήταν αδύνατο χωρίς ένα ισχυρό και λειτουργικό δημόσιο σύστημα σιδηροδρόμων. Στη Γαλλία η SNCF, η Εθνική Εταιρεία Σιδηροδρόμων, είναι εξ ολοκλήρου υπό κρατική ιδιοκτησία και είναι πρωτοπόρος στην Ευρώπη στον Σιδηρόδρομο Υψηλής Ταχύτητας.
Με τη χρήση ηλεκτροκίνησης στους σιδηρόδρομους (αναλόγως και της πηγής παραγωγής ηλεκτρισμού σε κάθε χώρα), και ειδικά με τη χρήση Σιδηρόδρομων Υψηλής Ταχύτητας, το ταξίδι με το τραίνο υπερέχει των αεροπορικών ταξιδιών σχεδόν σε όλες τις μετρήσεις — τιμολογικά, σε χρόνο ταξιδιού (ειδικά αν συνυπολογιστεί η μετακίνηση των επιβατών από και προς τα αεροδρόμια), και φυσικά στο περιβαλλοντικό αποτύπωμά τους. Ειδικά όσο αφορά το περιβάλλον, τα μικρότερης απόστασης ταξίδια είναι και αυτά στα οποία η διαφορά εκπομπών είναι πιο δραματική. Το αεροπλάνο καίει τα περισσότερα καύσιμα κατά την απογείωση και την άνοδο σε υψόμετρο — τα συντομότερα ταξίδια καταναλώνουν περισσότερα καύσιμα και εκπέμπουν περισσότερους ρύπους ανά χιλιόμετρο.
Ενώ η Γαλλία επένδυε τις τελευταίες δεκαετίες στους κρατικούς σιδηρόδρομους, που θα αποτελέσουν το μέλλον της περιβαλλοντικά βιώσιμης μαζικής μεταφοράς υψηλής ταχύτητας, στην Ελλάδα η κακοδιαχείριση και η αποεπένδυση στο δημόσιο σιδηροδρομικό δίκτυο οδήγησε στην απαξίωση και την τελική ιδιωτικοποίησή του, έναντι εξευτελιστικού τιμήματος στην Ιταλική Κρατική Εταιρεία Σιδηροδρόμων. Χαρακτηριστικό της σημασίας που έδιναν οι ελληνικές κυβερνήσεις στο σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, ήταν η διακοπή στα πρώτα μνημονιακά χρόνια της σιδηροδρομικής σύνδεσης με τις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων.
