Spread the love«Χθες μια πέτρα εμφανίστηκε στο δρόμο μου. Σκληρή και γκρίζα. Έσκυψα και τη μάζεψα. Η ψυχή μου, σκέφτηκα! Σε λίγο οι άνθρωποι άρχισαν να πετούν απ’ τα σπίτια τους πέτρες πάνω στο φεγγάρι. Το φαντάζεσαι; Πετούσαμε τις ψυχές μας στο φεγγάρι κι εκείνο διαλυόταν. Πετάχτηκαν χιλιάδες άστρα. Καρφώθηκε ένα μέσα στα χέρια μου. Κάθε βράδυ κρατώ σφιχτά εκείνο το ματωμένο αστέρι στη χούφτα μου και ονειρεύομαι πάνω στη δική μου σχεδία. Δεν έχει ούτε μπαλκόνια, ούτε παράθυρα. Μα μια μέρα που θα πάει! Στην πόρτα θα τον περιμένω τον Θεό, να του αλλάξω τα σχέδια.» Για δεύτερη φορά … Συνεχίστε να διαβάζετε το Σχεδία, σχέδια μια πόρτα διαφορά….