Δύσκολο πράγμα να εκφράζεται κανείς γράφοντας. Γράφοντας για ζωές που δεν ζουν πια. Για πλάσματα που έσβησε η φλόγα τους τόσο ξαφνικά, πριν καν προλάβει να απλωθεί και δημιουργικά να αφήσει ως άλλες στάχτες τα απομεινάρια της ύπαρξης τους.
Παιδιά που στο άγουρο ξύπνημα της μέρας τους, έμειναν ανάμνηση πικρή για όσους δίπλα τους περάσαμε και ζήσαμε και αναπνεύσαμε και μοιραστήκαμε τα πιο απλά, τα πιο ιερά της ανθρώπινης επικοινωνίας, τα πιο μικρά που μεταξύ μας μάς έδεσαν. Παιδιά που πέρασαν και χάθηκαν από λάθος χεριού ανθρώπινου, ενήλικου, χωρίς σεβασμό για την ανάσα.
Παιδιά που δεν ονειρεύονται ξαφνικά, μα πετούν να πιάσουν το άπιαστο, να βρουν την αθώα τους μοίρα και να αγκαλιάσουν την άλλοτε φιλεύσπλαχνη μα βιαστική Άτροπο, που βίαια κόβει το νήμα της ζωής. Παιδιά που δεν πρόλαβαν να χωνέψουν την χαρά τους, να φουσκώσουν με αέρα εμπειριών τα πανιά της ζήσης τους και μένουν πια μια ανάμνηση σε μια φωτογραφία και σε ένα κηδειόχαρτο που κανείς δεν θέλει να διαβάσει, αναρτημένο σε μια κολώνα, ψυχρό, εκβιαστικά παρόν.
Όλοι ξέρουν το γιατί, όλοι θα θυμούνται και όλοι θα πονούν.
Με ένα κόμπο στο στομάχι, με ένα λυγμό σε λίστες ψάχνουμε ονόματα. Ανθρώπων που ξέραμε, που θυμόμασταν, που μαζί περάσαμε τις ώρες και τις μέρες μας. Ανθρώπων, που μέχρι λίγες ώρες πριν κοιταζόμασταν στα μάτια, μιλούσαμε και γελούσαμε και φανταζόμασταν το μέλλον, στο μαζί, χωρίς να μπορεί κανείς να το χαλάσει. Μα να που μπόρεσε.
Και τώρα μόνοι, μοιραζόμαστε τα «αν», τον φόβο και την σκοτεινιά, την θλίψη και την αγωνία, μπρος σε οθόνες με εικόνες που δεν θυμίζουν την ζωή, που δεν μας καλούν να θέλουμε να συνεχίσουμε, που κόβουν στην μέση προορισμούς και μας δένουν σε θέσεις ανίκανους να αντιδράσουμε, να νιώσουμε, ανήμπορους μπρος σε μια συνθήκη που άνθρωπος θα μπορούσε να αλλάξει για χάρη ανθρώπων.
Και στο τελείωμα αυτού, το δάκρυ, του αποχαιρετισμού που θα ήτανε για πάντα, μιας και το πάντα είναι άγνωστο στα μάτια των αγαπημένων, που μόνο αυτά, με ειλικρίνεια, ανίκανα να κρύψουν όσα αισθάνονται λάμπουν και σβήνουν μπρος στο διάκενο μεταξύ συρμού και αποβάθρας.
Καλό ταξίδι.
Αριστείδης Καρεμφύλλης
Αρχισυντάκτης