Σκέφτηκα πολύ πριν γράψω. Ακόμη πιο πολύ τώρα που γράφω. Για μια γελοιότητα που βλέπουμε να λαμβάνει χώρα απέναντί μας. Για όλα αυτά που προσπαθούν με ελάχιστο κόπο να μας θυμίσουν το πόσο μικρότεροι των περιστάσεων -οι προσδοκίες πήγαν για ραδίκια και τελικά τα βλέπουν ανάποδα- στάθηκε μια κυβέρνηση που ήρθε για να μας “σώσει”.
Κι ως άλλοι πνιγμένοι, πιαστήκαμε από μαλλιά που αποδείχθηκαν περούκες. Και μείναμε μετέωροι, χωρίς ελπίδα και τώρα πλέον χωρίς πολιτισμό.
Και ναι όλα ξεκινούν από το τρισάθλιο ΠΔ85, που εδώ και ένα μήνα και κάτι μας βγάζει από τα ρούχα μας και μας κάνει να αναρωτιόμαστε σε ποιο παράλληλο σύμπαν μια κυβέρνηση δείχνει το πόσο εκτός πραγματικότητας της κυβερνώμενης χώρας είναι. Σε ποιο παράλληλο κράτος ο πρωθυπουργός μιας χώρας υποβαθμίζει την πανεπιστημιακή εκπαίδευση αγνοώντας τμήματα που καταγράφουν ιστορία είκοσι και πλέον χρόνων, μόνο και μόνο από έπαρση για το τρισάθλιο νομοθέτημα που έφερε.
Σε ποιο παράλληλο κράτος, ο υφυπουργός πολιτισμού δηλώνει ευθαρσώς στους καλλιτέχνες ότι αφού περνάνε από οντισιόν δεν χρειάζονται πτυχία και δεν θα έπρεπε να τους απασχολούν; Σε ποιο παράλληλο κράτος αστυνομικοί παρατίθενται για να προφυλάξουν το εθνικό θέατρο από αυτούς που τόσα χρόνια το υπηρετούν και το φροντίζουν με θυσίες που κανείς δεν μπορεί να τους αρνηθεί;
Και έρχομαι ο τάλας να ρωτήσω κι άλλα πράγματα. Σε ποιο κράτος οι απόφοιτοι λυκείου γνωρίζουν τον Πίντερ, τον Πιραντέλο, τον Παζολίνι, τον Λόρκα, τον Ευριπίδη, τον Σοφοκλή, τον Αισχύλο, τον Σαίξπηρ, τον Γκολντόνι, την Μπροντέ;
Και για να επαναδιατυπώσω, στο δικό μας κράτος, με την πλήρη υποβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, την βαθμοθηρία, τα εκτός ύλης και τα σος, ποιος μαθητής λυκείου τα ξέρει όλα αυτά;
Ποιος ξέρει τους τεράστιους απόφοιτους λυκείου που πέρασαν από αυτή την δύσμοιρη χώρα και πάλεψαν για να δείξουν ότι ο πολιτισμός
μας δεν περιορίζεται σε κάλλος αρχαίο και σε παραδόσεις που βαυκαλίζεστε χωρίς να τιμάτε ούτε λεπτό; Ποιος ακούει τα ονόματα της Μερκούρη, του Κουν, του Μινωτή, της Λαμπέτη, του Σμαραγδή, του Βολανάκη, του Αγγελόπουλου, του Βούλγαρη και λέει τι παραπάνω έκαναν από έναν 18χρονο που μόλις σήκωσε το κεφάλι του από βιβλία ιστορίας-ανιστόρητης και από βιβλία που πληρώθηκαν αδρά για να μην αξίζουν τίποτα;
μας δεν περιορίζεται σε κάλλος αρχαίο και σε παραδόσεις που βαυκαλίζεστε χωρίς να τιμάτε ούτε λεπτό; Ποιος ακούει τα ονόματα της Μερκούρη, του Κουν, του Μινωτή, της Λαμπέτη, του Σμαραγδή, του Βολανάκη, του Αγγελόπουλου, του Βούλγαρη και λέει τι παραπάνω έκαναν από έναν 18χρονο που μόλις σήκωσε το κεφάλι του από βιβλία ιστορίας-ανιστόρητης και από βιβλία που πληρώθηκαν αδρά για να μην αξίζουν τίποτα;
Από την ασφάλεια ενός βήματος, επιδίδεστε στο να νομοθετείτε εκτρώματα. Εχθές υπογράψατε διμερή συμφωνία με την Κύπρο για αμοιβαία αναγνώριση πτυχίων. Με αυτό τον τρόπο δέχεστε προφανώς τους εκ μεγαλονήσου ορμώμενους αποφοίτους ανωτάτων δραματικών σχολών και απλά αφήνετε τους της ενδοχώρας ξεκρέμαστους. Χαϊδεύετε τα αυτιά ανθρώπων που σας “χαρτζιλικώνουν” για πάρκα και αγορά πολεμικού εξοπλισμού, και ταυτόχρονα θυσιάζετε όλους αυτούς που τόσα χρόνια προσφέρουν το είναι τους για να καταφέρουν να δώσουν μια διέξοδο στην σκέψη των ανθρώπων, που προφανώς δεν θέλετε και δεν σας εξυπηρετεί.
Συμπεριφέρεστε, αγαπητοί κυβερνώντες, σαν εκείνη την μητέρα την επαρχιώτισσα του ’50 που στήριζε σθεναρά ότι το να γίνει κανείς ηθοποιός σημαίνει ότι βγαίνει στο κλαρί και τι θα κάνει χωρίς ένα πτυχίο. Και πώς άλλωστε να μην ισχύει όταν εδώ και τρία χρόνια έρχεστε συστηματικά να υπονομεύσετε κάθε μορφή τέχνης με πολιτικές που θυμίζουν τις περασμένες δεκαετίες -ναι, σας λέω ότι η πολιτική σας είναι αναχρονιστική, αλλά μόνο η κριτική σκέψη μέσω της θεατρικής παιδείας μπορεί να σας κάνει να το καταλάβετε.
Και βάζετε αστυνομικούς να περιφρουρούν το Εθνικό μας Θέατρο. Από ποιους; Από τους ηθοποιούς που διαμαρτύρονται.
Λες και οι ηθοποιοί αυτοί θα καταστρέψουν το σπίτι τους. Τον ναό τους. Το μέρος μέσα στο οποίο έστησαν και στέγασαν τόσα όνειρα; Τι θαρρείτε πως είναι οι ηθοποιοί, κύριοι; Χούλιγκανς; Είστε καθόλου καλά;Τι νομίζετε ότι μπορούμε να κάνουμε άνθρωποι των ανθρωπιστικών κλάδων; Να γκρεμίσουμε τους τοίχους, να κάψουμε τα βιβλία που μας ανέστησαν, να βάψουμε μαύρες τις σελίδες της δικής μας ιστορίας; Είστε με τα καλά σας που βάλατε απλούς απόφοιτους λυκείου να σταματήσουν τους επίπλαστους προβάλλοντας στο μέγιστο την διαφορά ήθους και παιδείας;
Και κάπως έτσι αυτό το κείμενο, που δεν έχει τέλος, θα κλείσει. Και θα σας φέρω τα λεγόμενα ενός άλλου τεράστιου απόφοιτου λυκείου -κατά τα δικά σας μέτρα και σταθμά- της γειτονικής Ιταλίας που άκουγε στο όνομα Αντρέα Καμιλέρη, και θα ήθελα να αποτελέσει κίνητρο για τα παιδιά αυτά που αγωνίζονται για την αξιοπρέπειά τους αυτές τις μέρες:
“Να θυμάσαι ότι, ηττημένη ή νικήτρια, δεν υπάρχει σημαία που να μην ξεθωριάζει στον ήλιο”
Μα ο πολιτισμός μας αγαπητοί, δεν είναι σημαία, μα οι πολιτικές σας γίνονται
σημαίες των απαράδεκτων ιδεών σας.
Αριστείδης Καρεμφύλλης
Αρχισυντάκτης