Στην αίθουσα του Μικρού Θεάτρου, με τα μαύρα καθίσματα και το λιτό σκηνικό, τίποτε δεν πρόδιδε την «αντάρα» στην ψυχή που θα αισθανόμασταν, στο φευγιό μας ύστερα από το τέλος. Όσα κι αν ξέρεις, όσα κι αν έχεις διαβάσει για ένα θεατρικό
Έριχνε το ζεστό, λυτρωτικό του φως ο ήλιος μέσα στην αίθουσα του κτιρίου Μ2 με τα ψηλά σταντς στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, όπου ήταν καταγεγραμμένη η Ιστορία, η βιαιότητα του ξεριζωμού, η εγκατάλειψη της ζωής. Εκεί, τους έλεγαν Ρωμιούς, για εδώ, ήταν
Κάνει αίσθηση με την ωριμότητα της έκφρασης και την ισχυρή της άποψη, το κορίτσι με το αετίσιο βλέμμα της άφθαρτης νιότης. Συγκλονιστικά απλή, με έναν τρόπο που θα μπορούσε να είναι γροθιά στο στομάχι των επικριτών της γενιάς της, η Αλεξάνδρα Σταμούλη