Αλήθεια, τι πραγματικά είναι ο έρωτας και σε πόσες λέξεις χωράει; Πόσες προτάσεις και πόσες σελίδες επαρκούν να περιγράψουν ένα πιο βαθύ εαυτό, το τρίτο πρόσωπο της σχέσης, που είναι η ίδια η σχέση, οι κοινά βιωμένες στιγμές, τα χάδια, τα γέλια, τα σκοτάδια; Πόσο σημαντικά μικρά πράγματα είναι τελικά αυτά που συναποτελούν το μαζί και πόσο μόνα μένουν τα κορμιά να καταμετρούν τα βράδια όταν η μοναξιά γίνεται θηρίο και κατατρώει ότι βρει στο ερμάριο μιας ανυπεράσπιστης ψυχής;

Πόσες πληγές αντέχει το χάδι να αναρριχηθεί και ύστερα τα χείλη να βυθιστούν σε άλλα χείλη σε μια βυθοσκόπηση του εγώ; Και πόσο τσαλάκωμα χωράει στις πτυχώσεις του εγωισμού για να πεις το σ’αγαπώ δίχως λέξεις; Περίπου αυτές ήταν ακατάστατες και ατακτοποίητες οι σκέψεις μου, διαβάζοντας σε ένα βράδυ τη νέα ποιητική συλλογή του Αντώνη Τακτικού, Μικρά Σημαντικά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις. 

Σελίδες γεμάτες με μικρές καταθέσεις ψυχής, τόσο καλά μετρημένες οι λέξεις τους και αρχιτεκτονήματα ενός βωμού στον έρωτα. Μια βυθομέτρηση σε έναν έρωτα ομόφυλο, αγέρωχο και ατόφιο που δίνει ορατότητα σε ένα άλλο αφήγημα της ομόφυλης ζωής. Στο δικαίωμα του συνυπάρχω, συμπορεύομαι, συζώ. Όλα σε υπερθετικό βαθμό, μεγάλα και υπερενισχυμένα όπως αξίζει στον έρωτα των ψυχών. Μια συνθήκη ζωής που σιγά σιγά ενσωματώνεται στην κοινωνία ως αυταντίληψη της απλούστευσης των πραγμάτων, για να μείνουμε στα μικρά και σημαντικά. Σε εκείνα που τροφοδοτούν τον έρωτα, που του δίνουν πνοή και αέρα, πέρα και πάνω από ταμπού, φύλα και ταυτότητες. Στον έρωτα που έλεγε η Κική Δημουλά, του “υπερπαρέχομαι”.

#eftalivegr: Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σου, μια δίοδος έκφρασης που απαιτεί εξωτερίκευση και καταγραφή συναισθημάτων; Σε είχαμε συνηθίσει σε μια διαδικασία περαίωσης θεατρικών και τηλεοπτικών ρόλων που σαφώς απαιτεί ηθοπλασία αλλά όχι σίγουρα κάτι τόσο βαθύ όπως η γραφή. 

Α.Τ.: Αρχικά αξίζει να πω ότι η ποίηση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου από στιγμή που πρωτοπάτησα στη δραματική σχολή. Από τότε ανοίχτηκε ένας κόσμος μπροστά μου που πριν δεν θα τον φανταζόμουν καν. Αν έχεις παρατηρήσει στο προφιλ μου στο ινσταγκραμ λέω “καλλιτέχνης”. Το έχω επίτηδες έτσι γιατί θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη, όχι μόνο ηθοποιό. Έχω ασχοληθεί και με άλλες μορφές τέχνης στο παρελθόν και ίσως να ασχοληθώ και στο μέλλον. Σίγουρα το ευρύ κοινό με γνωρίζει σαν ηθοποιό αλλά το καλλιτέχνης είναι αυτό που ταιριάζει καλύτερα. Πως και ποίηση ε; Ήταν ένας τρόπος να εκφράζομαι την περίοδο που χρειάστηκα ψυχοθεραπεία. Αντιμετώπισα έναν απ’ τους πιο δύσκολους χωρισμούς της ζωής μου με τέχνη. Τι καλύτερο. Μόνο κερδισμέν@ μπορείς να βγεις. Βοήθησε και η καραντίνα σε αυτό βέβαια. Η συλλογή πήρε 3 χρόνια για να πάρει την τελική της μορφή. Μπορώ να πω πως είναι βαθύ όπως πολύ σωστά παρατηρείς, γιατί είναι πολύ προσωπικό, κάτι που δε συμβαίνει με την υποκριτική. Εκεί δεν είμαι εγώ, είναι ο ρόλος. Παράλληλα έχω την ευτυχία να με βρίσκει στην ωριμότερη φάση της ζωής μου. Νιώθω ευλογημένος που μπόρεσα και λειτούργησα έτσι.

#eftalivegr: Αν και η γραφή σου συναποτελείται από πληθωρικά στοιχεία και πολύ καλά προσεγμένες και τοποθετημένες λέξεις, ο τίτλος μας παραπέμπει σε κάτι που τα ίδια τα ποιήματα έρχονται να καταρρίψουν. Μικρά σημαντικά κι όμως τόσο πολλά και διαφορετικά που πλέκουν έναν μαξιμαλισμό από συναισθήματα και σκέψεις, θύμισες, εικόνες, όνειρα, λάμψεις και σκοτάδια.

Α.Τ.: Αρχικά σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Είναι χαρά μου να αρέσει, είναι το “παιδί” μου. Είμαι Εγώ! Οι λέξεις είναι πράγματι και προσεγμένα τοποθετημένες και μελετημένες. Επίσης δεν πιστεύω στην ομοιοκαταληξία. Τη θεωρώ παρωχημένη. Το ποίημα για μένα πρέπει να έχει ρυθμό. Αρχικά, να στέκεται μουσικά. Το επόμενο είναι να έχει αρχή μέση και τέλος. Να είναι ξεκάθαρο στ@ αναγνώστ@ το θέμα του και μπορεί να το θυμάται. Διάλεξα επίτηδες αυτό τον τίτλο γιατί θεωρώ ότι όλη η ουσία βρίσκεται στο ομότιτλο ποίημα που διαφορετικά θα το ονόμαζα “μανιφέστο του έρωτα”. Είναι ένα μανιφέστο με πράγματα που επιθυμεί κάποιο άτομο από έναν έρωτα, ή του λείπουν, ή και τα περιμένει. Και ακριβώς επειδή όλη η συλλογή είναι κάπως “βαριά” θέλησα να την ονομάσω με ένα από τα πιο αισιόδοξα ποιήματα.

#eftalivegr: Πώς επέλεξες να τιτλοποιήσεις όλο αυτό τον πλούτο συναισθηματικής φόρτισης κι αποφόρτισης ως “Μικρά Σημαντικά”; Πόσο μικρά είναι τα σημαντικά και πόσο σημαντικά είναι τα μικρά στη ζωή σου;

Α.Τ.: (Χαχα) είναι γιν και γιανκ! Δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο. Για να στο πω διαφορετικά. Όλοι μας θέλουμε τη στιγμή που “δύο οδοντόβουρτσες θα είναι αντίκρυ” όπως λέει και το ποίημα μου. Όλοι θέλουμε τα “γυμνά πέλματα στο πάτωμα που λεν πως είμαστε άνετοι”. Τα θέλουμε όμως με το σωστό άνθρωπο. Η καθαρότητα στο βλέμμα όπως λέω στην “ευθεία γραμμή” . Ατόφια, καθαρά, συγκεκριμένα πράγματα. Οι άνθρωποι κάνουν τις στιγμές. Και οι μικρές στιγμές γίνονται μεγάλες και σημαντικές.

#eftalivegr: Τα ποιήματά σου είναι όλα αφιερωμένα, εμπνευσμένα και ορμώμενα από και στην ανάμνηση ενός μεγάλου έρωτα. Πόσο πόνεσε η απόδοση της γραφής και η προσπάθεια συμπύκνωσης του μάγματος συναισθημάτων μέσα σε λίγες γραμμές; Εστίασες όντως στα μικρά και σημαντικά των στιγμών ή προσπάθησες να τα συγκεντρώσεις μέσα σε μια σελίδα και να τα ξεδιαλύνεις μέχρι να αποκτήσουν λυρικότητα;

Α.Τ.: Στην αρχή ήταν φοβερά επώδυνο γιατί δεν ήξερα τι έκανα. Απλώς έγραφα τι ένιωθα όσο  έκανα ψυχοθεραπεία. Μετά αυτό άρχισε να μετατρέπεται σε ποίηση. Οι λέξεις αποκτούσαν άλλη βαρύτητα και το υλικό μου άρχισε να παίρνει μορφή τέχνης. Ρυθμός, μελωδικότητα, ενίοτε ρήμα, πάντοτε όμως αλληγορία. Με τον καιρό συνέχισα να γράφω ώσπου έγινε το καθημερινό μου ραντεβού. Ήταν κάτι που έκανα για μένα, με έφερνε στο κέντρο μου και με έκανε χαρούμενο.

#eftalivegr: Αλήθεια, έχει ενημερωθεί το δεύτερο πρόσωπο πως η απεύθυνση αυτή της γραφής αυτής της συλλογής είναι αφιερωμένη ως ένας βωμός ανάμνησης προς εκείνον; 

Α.Τ.: Είναι όντως έτσι, δηλαδή έχει γραφτεί γύρω από ένα πρόσωπο που πια δεν είναι στη ζωή μου με κανένα τρόπο. Δε θα απαντήσω στο αν γνωρίζει ή όχι . Είναι πράγματα του παρελθόντος αυτά και πηγαίνω μόνο μπροστά. Θα σου πω ότι ξεκίνησε προσωποκεντρικά αλλά τελικά αφορά όλη την κοινωνία και για αυτό το λόγο το κυκλοφορώ με τις εκδόσεις Άπαρσις. Όλοι έχουμε ερωτευτεί και θα ερωτευτούμε ξανά.

#eftalivegr: Και μετά τα Μικρά Σημαντικά, τι επακολουθεί; Θα υπάρξει μια κάθαρση ή λύτρωση με την συγγραφή κάποιας άλλης συλλογής που μπορεί να διατηρήσει μια πιο αποστασιοποιημένη ματιά προς αυτή της πρώτης ποιητικής συλλογής;

Α.Τ.: Σε αυτή τη συλλογή υπάρχει ήδη η λύτρωση μέσα. Πιστεύω ότι το δίνω εύκολα αυτό να εννοηθεί, ιδίως όσο πλησιάζει κανείς προς το τέλος της ανάγνωσης. Σειρά τώρα έχει η Διεθνής Έκθεση  Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη και μπορώ να σου πω ότι γράφω ακόμη, όντως πιο αποστασιοποιημένα όχι για αυτό το πρόσωπο και όχι μόνο για έρωτα. Άρα αν τα πάμε συμπαθητικά μοιραία θα έρθει και επόμενη. 

ΜΙΚΡΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ

Συγγραφέας: Τακτικός, Αντώνης

ISBN: 978-618-5624-64-4

Είδος : Ποιητική συλλογή
Σελίδες : 48
Εξώφυλλο : Μαλακό εξώφυλλο
Α’ έκδοση : 2023

10,00€